پیمانه ی این خلقِ ستم کش عمریست
لبریز ز غم گشته؛ ز لبخند تهیست
در سینه ی شیخان همه الطاف خداست
پس جا نشود دلی و از قلب تهیست
سرهای رجل پر ز غم سوری هاست
در این همه مشغله سر از عقل تهیست
بُردست کمی از حق خود آل آقا
طفلک چه کند؛ خزانه از پول تهیست
یک سال دگر گذشت و در خان چهل
کشور همه آباد و ز ویرانه تهیست
گور پدر این یکی و پنج دگر
هر چند که این سفره ز هر قوت تهیست
در سال جدید و در صف سین هامان
"سختی" به وفور؛ لیک از "سور" تهیست
این را همه دانیم و بدانند جهان
صد حیف که این مُلک ز نوروز تهیست
97-12-28
درباره این سایت